Ο Bono και ο The Edge ήθελαν να βάλουν τίτλους τέλους στους U2.
Ο Bono των U2 θυμήθηκε την «πνευματική κρίση» του συγκροτήματος στα πρώτα βήματά του στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Σε εμφάνισή του στο του φεστιβάλ του New Yorker με αφορμή την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «Surrender: 40 Songs, One Story» τον Νοέμβριο μίλησε για την περίοδο που ο David «The Edge» Evans, ο κιθαρίστας των U2, περνούσε πνευματική κρίση και ήταν έτοιμος να αποχωρήσει από το συγκρότημα.
Ο Bono εξήγησε τότε ο ίδιος και ο The Edge, πήγαιναν μαζί τότε σε ένα μη θρησκευτικό σχολείο – στο γυμνάσιο Mount Temple Comprehensive School στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας – και ενώ δεν τους επέβαλλαν τη θρησκεία, είχαν βαθιά πίστη.
«Συναντήσαμε αυτούς τους – υποθέτω ότι τους αποκαλούμε ριζοσπάστες χριστιανούς του πρώτου αιώνα, κάτι σαν πανκ. Και ξέρετε, δεν χρειάζονταν πολλά υλικά πράγματα. Ήταν πολύ αυστηροί από αυτή την άποψη», είπε ο Bono.
«Και αρχικά νομίζαμε ότι μας αποδέχονταν για αυτό που ήμασταν. Μετά από λίγο καιρό, άρχισαν να μας καταλαβαίνουν. “Ίσως αυτό το πράγμα με τη μουσική θα πρέπει να το αφήσετε. Και αν ο κόσμος είναι διαλυμένος, πραγματικά, και είναι πραγματικά διαλυμένος. Και αν θέλετε να συμμετέχετε στη διόρθωσή του, ίσως η μουσική είναι κάτι που θα έπρεπε απλά να αφήσετε στην άκρη και να τραγουδάτε αυτές τις δοξολογίες”», περιέγραψε.
Ο Bono πρόσθεσε ότι άρχισαν να πιστεύουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους και ότι ο The Edge αισθανόταν απαίσια.
«Μου τηλεφώνησε και μου είπε: “Δεν νομίζω ότι μπορώ να το λύσω αυτό”. Του είπα: “Λοιπόν, ναι, έχω κι εγώ κάποια προβλήματα με αυτό. Θέλω να είμαι χρήσιμος. Θέλω να είμαι χρήσιμος στη ζωή μου και θέλω να είμαι χρήσιμος στον κόσμο. Ο κόσμος είναι διαλυμένος”», θυμήθηκε.
Ο Larry Mullen Jr., ντράμερ και συνιδρυτής των U2, ήταν επίσης μαζί με τον The Edge και τον Bono. Το τέταρτο μέλος του συγκροτήματος, ο Adam Clayton, σύστησε στη συνέχεια το συγκρότημα σε έναν «αρκετά σικ μάνατζερ» με το όνομα Paul McGuinness. Οι U2 μόλις είχαν γνωρίσει την επιτυχία με το πρώτο άλμπουμ τους, το «Boy» του 1980.
«Πήγαμε και του είπαμε ότι όλα τελείωσαν. Καθόταν λοιπόν εκεί, μπήκαμε μέσα και ο Paul είπε: “Λοιπόν, μιλήσατε με τον Θεό;”. Και εμείς είπαμε: “Ναι”. “Και ο Θεός σας είπε ότι δεν θέλετε να είστε στο συγκρότημα; Δηλαδή, θέλετε να διαλύσετε το συγκρότημα;”. “Κατά κάποιο τρόπο, ναι”».
«“Εντάξει. Οπότε έχετε μιλήσει στο Θεό, και τι λέει ο Θεός για τα νομικά συμβόλαια; Γιατί έχουμε υπογράψει ένα νομικό συμβόλαιο εδώ”. Και εμείς είπαμε: “Ω, ίσως δεν το ακούσαμε σωστά”», αφηγήθηκε ο Bono, με το κοινό του φεστιβάλ να ξεσπά σε γέλια.
Οι U2 επέστρεψαν στις περιοδείες, αλλά το θέμα του The Edge εξακολουθούσε να μην έχει λυθεί. Ο Bono παντρεύτηκε τότε τη σύζυγό του, Ali Hewson. Ενώ το νεόνυμφο ζευγάρι έλειπε σε ένα ταξίδι στην Τζαμάικα, ο The Edge άρχισε να γράφει ένα τραγούδι που πίστευε ότι θα έλυνε το πρόβλημα και το τραγούδι αυτό ήταν το περίφημο «Sunday Bloody Sunday» (1983).
Ο Bono σημείωσε ότι στην αρχή του τραγουδιού ακούγονται οι τζαμαϊκανές επιρροές από τον Bob Marley.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Chris Blackwell (ιδρυτής της Island Records) δεν μας έδιωξε από την Island Records επειδή είχαμε κάνει ένα τρελό θρησκευτικό άλμπουμ. Δεν ήταν καθόλου τρελό, αλλά ο κόσμος το αποκαλούσε τρελό», ανέφερε.
«Επειδή είπε ότι είχε συνηθίσει να ασχολείται με τον Bob Marley. Και ο Bob Marley ήθελε να τραγουδάει στον Θεό. Ο Bob Marley ήθελε να τραγουδάει στα κορίτσια. Ο Bob Marley ήθελε να τραγουδάει στον κόσμο γύρω του και να διαμαρτύρεται για εκείνον. Οπότε εκεί ήταν, ένα κορδόνι από τρεις κλωστές που έγινε οι U2, και αυτό ξεκίνησε με τον Edge και το “Sunday Bloody Sunday”», σχολίασε.
Πηγή:hitchannel
